Tré mánaðarins er garðahlynur (Acer pseudoplatanus) í garði við Bjarnarstíg 10. Hæð hans er 13,30 metrar, þvermál krónu um 10 m. og ummál stofns 1,40 m. í 1,50 m. hæð frá jörðu. Tréð er óvenju beinvaxið af hlyn að vera og greinar tiltölulega stuttar og fíngerðar. Það fellir lauf frekar snemma og er þannig betur aðlagað veðurfari hérlendis en gengur og gerist með hlyn. Það var líklega gróðursett árið 1930 og flutt inn frá Danmörku, eins og algengt var á þeim tíma.
Hjónin Elísabet Helgadóttir og Bjarni Bjarnason, sem bæði voru kennarar í Austurbæjarskólanum, byggðu húsið Bjarnarstíg 10 árið 1927. Bjarni var mikill skógræktarmaður, sem ekki var algengt á þeim tíma. Eigandi hússins nú er sonur þeirra Sverrir Bjarnason píanókennari.
Náttúruleg heimkynni garðahlyns eru í fjalllendi Evrópu frá Spáni í vestri og austur í Kákasusfjöll. Í Ölpunum vex hann upp í 2000 metra hæð yfir sjávarmáli. Hann hefur breiðst út norður eftir Evrópu allt til Tromsö í Noregi, en auk þess hefur hann verið fluttur og gróðursettur víða um heim. Þrífst allvel á Hjaltlandseyjum og í Færeyjum. Útbreiðslugeta hans er mikil, hann framleiðir mikið af fræi og þrífst vel í skugga á unga aldri og er það meðal annars ástæðan fyrir því að sumstaðar eins og í Danmörku og Ástralíu hefur hann verið flokkaður sem ,,innflutt ágeng tegund” og orðið fyrir útrýmingarherferð stjórnvalda.
Króna garðahlynsins er yfirleitt regnhlífalöguð hér á landi. Börkurinn grár og sléttur en verður hrufóttur með árunum og þykir mikið augnayndi. Blöðin handsepótt og frekar stór. Haustlitur gulur. Blóm gulgræn í hangandi klösum vinsæl meðal býflugna. Aldinið tvær hnotur með samvöxnum vængjum sem minna á þyrluspaða þegar þær svífa til jarðar, í miklum vindi geta fræin ferðast nokkur hundruð metra frá móðurtrénu. Þolir mengun, salt og vind þegar hann eldist en er viðkvæmur í uppeldi. Hefur að mestu verið laus við sjúkdóma og önnur vanþrif hérlendis. Taldar eru allt að 150 tegundir af hlyni í heiminum auk fjölmargra ræktunarafbrigða. Garðahlynurinn hefur reynst best hér á landi ásamt afbrigðinu purpurahlyn, en neðri hluti laufblaða hans er rauðfjólublár. Margar hlyntegundir eru nú í tilraunaræktun í Grasagarðinum í Laugardal.
Hlynurinn hefur mikið gildi í ræktun í görðum og opnum svæðum. Viður hans er ljós og meðal annars notaður í parket, húsgögn og hljóðfærasmíð, eins og fiðlur enda leiðir hann hljóð óvenju vel. Síróp er gert úr vökva hlynsins og er það töluverður iðnaður í Norður-Ameríku, algengast er reyndar að tappa vökva af sykurhlyn (Acer saccharum). Hér á landi hafa tilraunir verið gerðar með framleiðslu síróps af hlyn, en nærtækara mun vera að framleiða birkisíróp fyrst um sinn.
Hvergi á landinu er garðahlynurinn jafn algengur og í Reykjavík og verður hann meira áberandi í borgarlandslaginu með hverju árinu sem líður. Þekktasta tréð er ráðhúshlynurinn á horni Suðurgötu og Vonarstrætis gróðursettur 1918, annar við hús Þorvaldar Thoroddsen Laufásvegi 5 frá 1888 og er hann meðal elstu trjáa borgarinnar. Þá eru mjög fallegir hlynir við Mímisveg, Guðrúnargötu og Rafstöðvarveg, svo fáeinir staðir séu nefndir. Hann er greinilega þess virði að rækta áfram og helst þyrfti að leita markvisst að kvæmum sem eru betur aðlöguð okkar mislynda veðurfari og kala minna. Hann nýtur sín almennt vel á opnum svæðum og verður væntanlega notaður sem götutré í framtíðinni og í skjólbelti líkt og víða erlendis. Þar telst það líka kostur hve króna hans er umfangsmikil og kastar miklum kælandi skugga yfir hásumarið. Hér var gerð tilraun fyrir nokkrum árum með að flytja inn sérræktaðan hlyn frá Svíþjóð og nota sem stásstré utan við hús Orkuveitunnar á Bæjarhálsi og verður forvitnilegt að sjá hvernig honum reiðir af í framtíðinni. Flestir eru stóru hlynir borgarinnar rétt að slíta barnsskónum ef miðað er við þann 500 ára aldur sem hann nær við góð skilyrði suður í Evrópu. Þess má geta til gamans að sverasti stofn garðahlyns sem vitað er um er í þýsku Ölpunum í um 1000 metra hæð yfir sjó, ummál hans er 8,70 metrar.
Garðahlynurinn við Bjarnarstíg 10 sómir sér einstaklega vel og er af mörgum talinn glæsilegasta tré sinnar tegundar á landinu . Enginn verður svikinn af að gera sér ferð um Bjarnarstíginn, sem liggur milli Njálsgötu og Skólavörðustígs og heilsa upp á umræddan hlyn, hann blasir við frá götunni og er jafn eftirtektarverður að sumri sem vetri.